บทที่ 9 แผนที่ไร้ที่ติ

จินตนาการฉากที่ริศาถูกสมพลข่มขืน ยุวดี ก็ได้ยิ้มอย่างได้ใจ

ริศาอ่อนเพลียขนาดนั้น ยังไงก็สู้แรงของสมพล ไม่ได้หรอก

อย่างนี้ต่อไป ณัฐกิตติยิ่งไม่มีทางที่จะสนใจผู้ หญิงคนนี้อีกแล้ว

เพราะฉะนั้น นิสาของฉัน เธอก็เข้าไปอยู่ใน บ้านธิติโชค เป็นคุณนายของเธออย่างวางใจเถอนะ

นัยต์ตาของเธอที่มองดูสุนิสาที่หลับอย่างสนิท ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความเมตตา

ริศาปากแน่น ไม่เคยพูดเรื่องที่เขากับณัฐกิตติ เคยรักกันมาก่อน จนถึงวันที่พวกเขาจดทะเบียน สมรส ตระกูลธิติโชคกับตระกูลวาระกุลก็ได้แตก ตื่นก็ไปหมด

ณัฐกิตติก็แสดงเก่ง หลายปีมานี้ไม่ให้เธอดู ออกเลยแม้แต่น้อย เธอเลยคิดมาตลอดว่าเขาจะ รักษาสัญญาแต่งงานกับสุนิสา
ไม่อย่างนั้น เธอก็จะหาผู้ชายให้ริศาแล้วบีบ บังคับให้เธอยอม ก็จะไม่มีสงครามมานานถึง 3 ปี หรอก

“ลูกรักของแม่ นิสา เพื่อลูกแล้ว แม่ได้ใช้ เวลาไปตั้ง 20 กว่าปี รอหลานคลอดแล้ว แม่จะเอา ความรักและความห่วงใยทั้งหมดไว้ที่หลานให้หมด เลย….”

ยุวดีที่ได้ใจเกินไป ยิ้มแล้วพูดพึมพำ

สุจารี แกมีเงินแล้วจะทำไม

ตอนที่ผู้ชายของฉันได้แต่งงานกับแกเพื่อเงิน วันนี้ฉันก็ได้ทำลายลูกสาวของแก ยังแอบวางยาให้ แกตายเร็วๆ… จะมีเงินอีกมากเท่าไหร่ ก็ต้องเป็น ของฉันทั้งหมด อยากดูสีหน้าของแกที่รู้ความจริง แล้วจะเป็นยังไงนะ

“เหอะๆ สุจารีก็ใกล้ตายแล้ว รอถึงวันนั้น พวก เราทั้งสามคนก็จะได้อยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผย พอถึง ตอนนั้นทุกอย่างของตระกูลวาระกุลก็เป็นของพวก เราแล้ว ครึ่งหนึ่งของตระกูลธิติโชคก็เป็นของพวก เรา 5555 แม่แค่คิดก็แทบจะรอไม่ไหวแล้ว”
“เพราะฉะนั้น ถึงจะมีเงินมากแค่ไหน ก็ไม่ เท่ากับมีสมอง”

ยุวดีหัวเราะแล้วพูดออกจากใจ

ไม่รู้เลยว่าสุนิสาได้ตื่นมาคิดแผนในใจตั้งนาน แล้ว เธอได้ยินแผนในใจของยุวดีทั้งหมด

“น้ายุวดี น้าพูดอะไรนะ เมื่อกี้น้าพูดว่า อะไร?

สุนิสาลุกขึ้น จ้องตาโต จับเสื้อของยุวดีไว้ไม่ ยอมปล่อย

ยุวดีตกใจไม่น้อย “สา นิสา ลูกตื่นมาตอน

ไหน?”

สุนิสาตะโกน “ฉันถามว่าเมื่อกี้พูดอะไร?” ตาของยุวดีแดงไปหมด

“เธอได้ยินหมดแล้วใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นฉันก็ จะไม่ปิดบังเธออีกแล้ว ที่จริงแล้วเธอเป็นลูกสาวของ ฉันนิสา แม่ทนมา 20 กว่าปี ฟังลูกเรียกแม่ว่าน้ายุวดี ทุกวัน ลูกรู้ไหมว่าแม่หวังอยากได้ยินลูกเรียกแม่ว่าแม่ซักครั้ง

สุนิสาส่ายหัวอย่างแรง “ไม่ เป็นไปไม่ได้ คุณ บ้าไปแล้ว คูรจะเป็นแม่ของฉันได้ยังไง?

ยุวดีรีบจับมือของเธอไว้ “ฉันเป็นแม่จริงๆ ตอน นั้นแม่ลำบากมากเลยได้ส่งลูกไปอยู่กับสุจารี แต่ แม่ก็รักลูกเป็นห่วงลูกนะ ลูกไม่มีทางรู้สึกไม่ได้ สิ…….ตอนนี้แม่ได้ช่วยลูกจัดการริศาแล้ว ลูกแต่ง กับจุนได้อย่างวางใจ พอหลานคลอดแล้ว ท่านตา ตระกูลธิติโชคที่รอคอยหลานมาหลายปีก็จะรักและ เอ็นดูลูก ลูกก็รอที่จะเสวยสุขเถอะ”

สุนิสาพยายามติดตามคำพูดของเขา สมอง ทํางานอย่างเร็ว หน้าเริ่มซีดลง

ผ่านไปนานพอสมควร เธอก้มหน้าแล้วพึมพำ “เพราะฉะนั้น ริศาเป็นลูกของแม่ฉัน………ลูกของ สุจารี?”

ยุวดีคิดว่าเชือกย้อมข้นกว่าน้ำ ลูกสาวสุดที่รัก ของเขาได้ยอมรับเธอก็เลยถอนหายใจอย่างโล่งใจ

“ใช่ แต่ลูกวางใจได้เลย เธอไม่มีทางคุกคาม ลูกได้อีกต่อไป เธอถูกผู้ชายคนหนึ่งข่มขืนแล้ว และในเร็วๆนี้ก็จะถูกผู้ชายคนนั้นพากลับที่บ้านนอก อย่าคิดที่จะได้กลับมาตลอดชีวิต”

“จริงหรอ?”

ยุวดียิ้มอย่างเอาใจ “จริงสิ เอกสารสำคัญของ เธออยู่ที่ฉันทั้งหมดเลย ไปไหนไม่ได้แน่ แม่วางแผน ไร้ที่ติให้ลูกแล้ว”

สุนิสาที่ดูถูกยุวดีอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งเห็นหน้าของ ยุวดีก็รู้สึกคลื่นไส้

ไอ้บ้านนอกคนนี้จะเป็นแม่ของเธอได้ยังไง?

เธอเป็นถึงลูกของตระกูลวาระกุลเลยนะ

ถ้าหากว่าไอ้บ้านนอกนี้มันได้ใจเกินไป แล้วให้ สุจารีดูออกว่ามีพิรุธ ชีวิตของเธอทั้งชีวิตก็จะถูกคน บ้านี้ทำลายแน่เลย

เธอขมวดคิ้ว “น้ายุวดี น้า…….น้าอย่าพูด อะไรมั่วๆจะดีสุด พอ……

ยุวดีได้ยินการเรียกของเธอ ก็ได้จิตตก แต่ก็ ยิ้มได้อย่างเร็ว “วางใจได้ แม่ทนมา 20 กว่าปีแล้วทำไมจะทนอีกหน่อยไม่ได้ละ ก็แค่อยากให้ลูกไม่ ต้องโทษแม่นะ แม่………….”

สุนิสารีบขัดแล้วทนความรังเกียจแล้วกอดเขา “ฉันจะไปโทษคุณได้ยังไง ฉันแค่หวังว่าคุณจะเก็บ ความลับไว้ ต่อไปฉันจะตอบแทนคุณ”

“ได้ ได้ ได้”

ยุวดีถูกกอดแล้วจมอยู่กับความสุข มือที่สั่นได้ ลูปผมของเธอ น้ำเสียงสะอึก “นิสาของแม่

จู่ๆประตูห้องก็ถูกถีบออก

ริศาที่ผมยุ่งๆ แทบจะเหมือนพุ่งเข้ามา

และภาพที่ยุวดีกับสุนิสากอดกัน ก็ยิ่งทำให้ใจ ของเธอปวดกว่าเดิม

“แม่…..”

เสียงของริศาสั่นแรงมาก

เธอเปิดปากที่สั่น แต่ยังไม่ทันได้พูดอีก การด่า ของยุวดีก็ได้ดังขึ้น
“เธอดูเสื้อผ้าของเธอ…..เหมือนอะไร? ณัฐ

กิตติบอกว่าเธอไร้ยางอาย…..เธอก็ไร้ยางอาย จริงๆ”

ร่างของริศาเซไปเซมา เธอพยายามต้านทาน

ตัวเองไว้

แทบจะกัดเนื้อบนคอของสมพลออกแล้ว เธอ ถึงหนีไอบ้านั้นออกมาได้

และตอนที่เธอวิ่งหนีก็มีคำถามกว่าร้อยคำถาม การไม่ได้รับความเป็นธรรม ก็ไร้ความหมายไปกับ คำพูดของแม่ที่ว่า “ไร้ยางอาย

“เอาพาสปอร์ตของฉันคืนมา”

เธอก้าวไปทีละก้าวเพื่อเข้าใกล้ยุวดี

ที่อยากพูด ที่พูดได้ ก็เหลือแค่คำนี้คำเดียว

สุนิสาจ้องริศา แล้วคิดอะไรได้

เธอจับมือของยุวดีแล้วพูด “น้ายุวดีไม่โกรธนะ ค่ะ……ฉันเริ่มอยากกินแอปเปิ้ลแล้ว น้าช่วยปลอก เปลือกให้ฉันกับพี่ริศาหน่อยได้ไหมค่ะ
ยุวดีได้ยิน ก็รีบตอบว่าได้ แล้วหันกลับไปเอา มีดและแอปเปิ้ล

ริศายืนอยู่ข้างหลังของทั้งสองคน สีหน้าที่ไร้ อารมณ์ก็ได้ยื่นมือออกไป “เอาพาสปอร์ตคืนฉัน ฉันจะไปจากที่นี้ ไม่ให้พวกคุณเห็นอีก”

ในเวลาเดียวกัน สุนิสาก็ได้จับมือที่ถือมีดไว้ ของยุวดีแล้วแทงเข้าไปที่อกของยุวดีอย่างตรง

ยุวดีตาย ประวัติของเธอก็จะไม่ถูกเปิดเผยอีก

ริศาตาย เธอก็จะไม่มีคู่แข่งอีกต่อไป อย่าโทษฉัน พวกเธอทั้งหมดอย่าโทษฉันนะ….